หน้าสวยๆ ตากลมๆ อมยิ้มหวานๆ
แต่ว่าใจนงคราญ อ่านดูบ่มีได้
ใจบ่ตรงกับหน้า เหลือแฮงอ้ายหลงเชื่อ เด้ น้อ นอ
เมื่อรักเจ้าเข้าแล้ว ยามผิดหวังจั่งได้ฮู้
คนรู้หน้า ไม่รู้ใจ
คนอะไรใจไม่ดีเหมือนหน้าตา
ต้องเสียเวลากับคนรู้หน้าไม่รู้ใจ
เห็นเพียงภายนอกดูซื่อๆ ใสๆ
ส่วนลึกภายในเชื่อไม่ได้เสียเลย
หน้าตา ท่าทางเป็นคนใจดี
กุลสตรีทั้งวาจาเอื้อนเอ่ย
หลงเงาหลงรูป ดูน่ารักจริงเอย
คิดไม่ถึงเลย ว่าใจไม่เหมือนหน้าตา
เจ็บปวดเสียจริงหนอเรา
กับคำเว่าว่าฮักเฮาตลอดเวลา
แค่เขาเอาผักชีโรยหน้า
ให้เป็นบ้ารักเธอจนหมดใจ
หน้าใสๆ แต่ว่าใจดำฮ้าย หน้าใสๆ แต่ว่าใจดำฮ้าย
คนสิตายคืออ้ายฮู้บ่อ
เจ้านั่นน่อนั่นน่อนั่นน่อ เจ้านั่นน่อน่อน่อน่อ
ช่างมาลวงหลอกล่อให้หลงเพ้อป่วงฝัน
คนที่จริงใจคืออ้ายนี้ บ่ได้มีมารยา
หน้าจั่งใดใจกะจั่งซั่น
แต่ว่าใจเจ้าคือโพดแท้ ปลิ้นปานฝ่ามือบ่ซื่อต่อกัน
เจ็บปวดย้อนคนหน้าตาดี
ที่ยิ้มให้ทุกวันไม่รู้เธอนั้นคิดยังไงกับเรา
ใจสั่งหรือสมองบัญชา
รูปร่างหน้าตา จะให้เชื่อส่วนไหนกันเล่า
คำพูดหวานๆ อ้อยตาลกะบ่เท่า
อ้ายเลยต้องเศร้า ย้อนคนจั่งเจ้านั้นบ่จริงใจ
จำเอาไว้มักใจเอ้ยฮู้บ่ จำเอาไว้บักใจเอ้ยฮู้บ่
คนนั้นนอ นั้นนอ นั่นนอ เห็นหน้าตารูปร่างอย่าหลงฟ่าวเชื่อเขา
เว่าม่วนๆ ยิ้มให้เก่งๆ เว่าม่วนๆ ละยิ้มให้เก่งๆ
บอกตัวเองให้มึงจำไว้ว่า คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ